Гушни ме оживеј ми ја душата!

,, Гушни ме за крај…
Гушни ме да преболам
гушни ме сега кога сум ти ништо
за да се сетиш тогаш кога ти бев нешто…
Гушни ме за крај
оживеј ми ја душата”…
Тоа беа последните зборови од неа…
Човек кога ќе изгуби некој сфаќа колку му значел.
А сега за мој инат биди среќна.
Кога и да ме видиш сврти ја главата
мене да ме боли,
а не тебе.
Кога ќе го бакнуваш мисли на него,
а не на мене.
Фати го за рака кога и да ме видиш.
Што и да правиш со него мисли на него,
а не на мене.
Кога ќе ме видиш додека си со него,
изглуми дека не ме познаваш.
Јас те повредив…
сега од инат биди најсреќна.
Бакни го пред мене
за да знам дека среќата со тебе
на друг сум ја препуштил,
за да знам дека се сум изгубил.

Недосонуван сон

„Заминувам наскоро.“
Ми шепна како педупредување
за да ти останам далечна,
расплакана и искршена.
Ме остави сама
со солзи на на празна перница.
Со изладено кафе на масата,
со полуизгорена цигара
и нема тишина.
Ме остави сама да се давам
во горчлива прашина
која ќе ме присетува на една избезумена ноќ
и едни тапи чекори
кои талкаа низ улиците
во потрага по уште една скршена душа,
како мојата, распарчена,
изопачена.
А јас ќе затворев очи и си велев :
,,Ќе заборавам,
ќе поминам ноќ ил две во солзи,
ќе преплачам,
ќе преболам”.
Си велев:
,,Ќе заздравам,
срце со солзи ќе излечам
и можеби повторно ќе засакам”.
Ама само лажно се надевав,
ниту се излечив,
ниту те преболив,
ниту те заборавив.
Ми остана НЕДОСОНУВАН СОН,
заборавен,
на полу оставен,
непреболен.
Ми остана сон
кој го сонував со расплаканк очи
и раскрвавени усни.
Ми остана сон кој наутро испарува
заедно со твојот парфем на празна перница.

Чаша со вино

Ја креваш ли чашата со вино понекогаш за нас?

Ја нарачуваш ли се уште во кафана нашата песна стара?

Наздравуваш ли понекогаш за љубовта што ја изгубивме и шансите што залудно ги прокоцкавме?

Ги прелистуваш ли во ноќите албумите со наши слики во телефонот?

Се навикна ли на местата од спомени да чувствуваш празнини?

Имаш ли спокој и неостварени сни?

Проголтуваш ли спомени?

Ги еволуцираш ли нашите години низ солзи?

Те печат?

Те болат?

Мене ме болат.

И годините и спомените и душата.

А најмногу ме боли што за мојата почна чаша со вино ти си причината…

Знаеше ли?

Очите ти се меланхолични

Доаѓаш тивко
како во сон,
во закрилата на мојте несоници,
со чекори нежни,
газиш тивко на прсти,
продираш до мене.
Што повеќе се доближуваш
посилно мирисот ти го чувствувам.
Мирисаш на страв.
На нешто неочекувано,
неизбежно.
Мирисаш на војна,
на немир.
Мирисаш на грев со јак парфем.
И колку и да глумиш пред другите
дека си добар,
јас во твоите очи гледам трошки на злоба.
Кога и да погледнам во нив
тонам во нивната темнина,
како да ми зборува
дека нема повеќе надеж за нас двајца.
Горчливоста си ја пуштил
да ти тече низ вени,
а јас ти дозволив и ноќва да ме опиеш
со отров со вкус на старо вино.
Јас си дозволив и ноќва да љубам
усни со вкус на чоколадо од малина.
За крај ти дозволив да ме полудуваш
и убиваш.
И дозволив и на душата да трепери
како што најдобро знае.
Си дозволив и да ја прифатам грешката твоја
како да е моја.
Си дозволив и на себе си да поминам
една ноќ во твојата кошула
си дозволив да мирисам
на чад од цигара.
За крај си дозволив во мртвата тишина
да се скршам како стакло.
А ти ми дозволи да терам инает,
додека тоневме во мирисот на осаменост.
Ми дозволи и да се сопнам,
да паднам
и да потонам
во твоите очи.
Прекрасни,
темни,
и меланхолични.

Соништа

Сонувам,
а будна сум.
Сонувам…
Копнежи
тивки и далечни,
силни, а немоќни.
Копнеж си ми.
Немир што бие вгради
и не минува.
Дојди поблиску…
Не плаши се.
Долижи се.
Допри ме.
Расони ме.
Морници ми лазат по кожа.
Стуткана сум владна постела
разбушавена од сите несовршености,
разнежнета,
мирна.
Наежи ме,
разбуди го светов во мене,
бакни ме,
отруј ме.
Не бегај,
бакни ме,
оти утре ноќва минато ќе биде,
штом месечината се замени со сонцето,
касно ќе биде
само оваа ноќ
нахрани се со мојата душа
напиј се немири од моите усни
земи ги од мене и последните здивови
заболи ме,
опиј ме,
разнежни ме
па исечиме,
Нежно, полека убиј ме.
Потем бакни ме.
Пред да се поздравиш.
Пред да заминеш.
Пред да исчезнеш.
Пред темина во мене да внесеш.
Бакни ме.
Нека биде отровот сладок,
а смртта лесна.